Vanaf 1933 marcheerden de terreur en het anti semitisme door Duitsland, joden vluchtten het land uit, ook naar Nederland, Op donderdag 6 april 1933 hield de socialistische senator Oudgeest een interpellatie in de Eerste Kamer naar aanleiding van de komst van niet minder dan 1500 joodse vluchtelingen Hij pleitte voor grootmoedigheid en voor een toelatingsbeleid. Minister van justitie Donner wilde wel wat vluchtelingen toelaten, hoewel hij dacht dat Polen een meer voor de hand liggend opvangland zou zijn. In die dagen begon de geschiedenis van het, opvangcentrum en latere concentratiekamp Westerbork. Later in de jaren dertig won de gedacht aan een omheind kamp steeds meer terrein. Tenslotte mochten de Nederlandse en Duitse joden tezamen hun eigen concentratiekamp betalen, het rijk betaalde geen cent. De geschieden van Westerbork was begonnen. Nu weten we hoe het afliep. Oud-journalist en oud-directeur Voorlichting van Binnenlandse zaken Dick Houwaart beschrijft in zijn boek wat er aan
