Columns, cursiefjes, stukjes... Hoe je ze ook noemt, de korte teksten van Ronald Koops prikkelen tot instemming, overdenking of ergernis. De herkenning is vaak groot onder ons, die met elkaar verbonden zijn door de Nederlandse taal, hoewel onze culturen en subculturen hemelsbreed van elkaar kunnen verschillen. Als columnschrijver van Visie, het lijfblad van de Evangelische Omroep, doet Koops niet alleen verslag van zijn observaties in de Nederlandse samenleving, hij laar ook zijn typende vingers gaan over de eigenaardigheden die hij bij christenen tegenkomt. Saai is dat allerminst. Hij lokt bijna altijd een reactie uit, Gelukkig id at meestal een fglimlach. Soms zelfs een schaterlach.
