Leven komt door toeval, sterven is onze eenvoud. Leven en dood behoren samen. Leven wordt interessant omdat de dood erop volgt, de dood is aanvaardbaar omdat geen leven altijddurend is vol te houden. Sterven is onze bestemming. Niettemin blijft dit beslissende moment ons gemoed op een indringende manier beklemmen. De auteur schrijft onder andere over verwanten, bekend en tijdgenoten die gestorven zijn. Hij vraagt, op een bescheiden manier, de aandacht voor het onvermijdelijke ogenblik van afscheid dat ons allen te wachten staat.
