We doken in de droge sloot en kropen verder tot we tussen de barakken door konden kijken. Daar stonden mannen naast en voor elkaar opgesteld, doodstil, als soldaten in het gelid. Ik zag eerst al die mannen, maar net als na het draaien aan de lens van een fototoestel, vervaagden zij, toen ik vlak voor mijn oog twee puntige ijzertjes ontdekte. Het ene ijzertje stond kaasrecht, het ander iets opzij geleund, alsof het vanwege moeheid overhelde. We hoorden iemand iets roepen. In het Duits. Het klonk als een bevel. De wazige groep achter het prikkeldraad begon te bewegen; de ijzertjes bleven staan. Het boerenmeisje Riekie ontmoet een joodse dwangarbeider uit een werkkamp in de buurt. De vriendschap die ontstaat wordt ruw verbroken door de onverwachte deportatie van Samuel naar Kamp Westerbork. Jaren later interviewt de dochter van Riekie haar moeder over het leven als kind in oorlogstijd. Veel van wat de moeder vertelt, kan de dochter terugvinden in de boeken en brieven die ze leest, maar
