Op 10 juli is het 425 jaar geleden dat Willem van Oranje een aanslag op zijn leven in Delft niet overleefde. Twee kogels van Balthasar Gerards troffen de prins dodelijk en dompelden de Republiek in diepe rouw. De auteur beschrijft in dit boek heel levendig de buitengewone gedaanteverwisseling van Willem van Oranje, van een trouwe leenman van de koningen van Spanje tot de bezielende leider van de Nederlandse opstand tegen Spanje. Oranje was rijk en gevierd, maar zette zijn bezit en status op het spel door zich tegen zijn vorst te verzetten. Eerst alleen gesteund door de hoge adel, maar al snel voerde hij een tegen het absolutisme gericht bondgenootschap aan van een klein aantal hoge edelen en een grote meerderheid van de lage adel, steden, burgerij en calvinistische predikanten. In het voorjaar van 1567 ging Oranje in ballingschap en werd hij de militaire bevelhebber van de opstandelingen. De Staten van Holland en Zeeland benoemden hem op eigen gezag tot stadhouder en de revolutie was
