Wim Oepts is autodidact. Aan het begin van de jaren twintig begint hij te tekenen en maakt hij zijn eerste houtsneden. Zijn kunstenaarschap krijgt een enorme impuls, wanneer Charley Toorop zijn werk ziet en hem stimuleert om met olieverf te gaan schilderen. Hij profileert zich als schilder van realistische taferelen en exposeert in het Stedelijk Museum, Amsterdam. In de jaren dertig verblijft hij regelmatig in Parijs. Hier maakt hij kennis met de Franse moderne schilderkunst. Het werk van Pierre Bonnard en André Derain waardeert hij in het bijzonder. Er ontstaat een wig tussen Wim Oepts en Charley Toorop, wanneer hij definitief kiest voor de zuivere schilderkunst en zich distantieert van de meer theoretische kunstopvattingen van Toorop. Na de Tweede Wereldoorlog richt Wim Oepts zich op het schilderen van het Franse landschap: de glooiingen, velden, boomgaarden, dorps- en havengezichten. Zijn schilderkunst bereikt aan het begin van de jaren zeventig een hoogtepunt en in de jaren die
