Achter me hoorde ik Koning Winter aan komen waaien. Hij smeet hagelkorrels in mijn gezicht en blies zo hard met zijn ijzige adem dat mijn muts afwaaide en mijn haren recht op mijn hoofd bevroren. Hij pakte me op en smeet me de lucht in. Ik dwarrelde omlaag als een sneeuwvlok. Ik was helemaal wit van het ijs, bevroren, bijna dood van de kou. En steeds als ik vlak boven de grond was, blies Koning Winter me weer de lucht in.
