Wie van verhalen houdt, moet zijn oor bij Belcampo te luisteren leggen. Sommige van zijn verhalen - zoals 'Het grote gebeuren', 'Het olografisch testament', 'Het plan Kruutntoone' en 'Het verhaal van Oosterhuis' - hebben zo'n grote indruk gemaakt dat ze door menig lezer aan anderen worden doorverteld. Ze zijn inmiddels klassiek in de Nederlandse literatuur. De liefhebbers van Belcampo's vertelkunst hebben met elkaar gemeen dat ze bevattelijk zijn voor het onderaardse lachen dat in zijn werk doorklinkt. Wie er oor voor heeft, raakt snel aan Belcampo's stem verknocht. Eenmaal aan het lezen, stap je in een wereld die je heel goed kent, maar waar toch iets niet klopt. Dan bonst het hartje in de keel of moet je schateren, al was het alleen maar om de angst te vergeten.Belcampo's heldere, eenvoudige schrijfstijl schept op aanstekelijke wijze werelden, waarin bizarre, surrealistische, fantastische met nuchter-realistische, ethische en agnostische elementen worden vermengd. Deze unieke
