Geloofscommunicatie en het voeren van gesprekken over het geloof vormen een bron voor vernieuwing en verdieping. Het vertellen van je eigen levensverhaal, het bezig zijn met de verhalen van de schriften, sprekend en spelend, voeren tot verdere ontwikkeling van het eigen geloofsverhaal. Bibliodrama is hierbij een vorm van pastoraat die op zeer intense wijze het bovenstaande mogelijk maakt en bevordert. In het spel ontdekken mensen hun verlangen en hun angst, leren van elkaar en beïnvloeden elkaar. Er ontstaan nieuwe vormen van wij, waarbij mensen, hoe fragmentarisch ook, voller in hun gelovige vel komen te zitten. Vandaar dat hij bibliodrama als vorm van pastoraal groepswerk ook het aspect van kerkwording - ecclesiogenese - volop aan bod komt. Het gaat immers via geloofscommunicatie over de kansen die gelovigen voor elkaar in groepen, gemeenschappen en een netwerk van gemeenschappen nog kunnen hebben.
