Hoewel Panamarenko in 2005 het einde aankondigde van zijn actieve artistieke carrière, verrast hij vandaag de kunstwereld met een nieuw werk voor de gemeente Knokke-Heist. Wuivende Krabben is in omvang het grootste kunstwerk dat hij ooit realiseerde en kwam er veeleer toevallig. Het ontwerp van het deinende watertafereel dateert al uit 1975, maar de kunstenaar vond nooit de gepaste aanleiding én locatie om het ook daadwerkelijk uit te voeren. Het boek Wuivende Krabben geeft aan de hand van prachtige foto's van Wim Van Eesbeek een beschrijving van het bijzondere kunstwerk dat sinds 6 oktober 2011 een permanente plaats heeft gekregen in het Zegemeer in Knokke-Heist. Het werk bestaat uit drie drijvende eilanden van gevlochten spiegelinox, zes kleurrijke krabben die met hun grijpscharen wuiven in de wind, een grote draaikolk die voor deining en dynamiek zorgt en een fontein van opspattend water die de krabben doet bewegen. Het boek bevat tevens een interview met Panamarenko, waarin hij
