In 1961 reisde Harry Mulisch af naar Israël, waar het proces tegen Adolf Eichmann zou gaan plaatsvinden. De zaak tegen Hitlers 'super-ambtenaar', die door velen als de verpersoonlijking van het kwaad werd beschouwd, maakte een verpletterende indruk op de schrijver. De zaak 40⁄61 is niet louter een reportage - al doet Mulisch nauwgezet en trefzeker verslag van wat hem opviel - maar vooral het hoogst persoonlijke verslag van een ervaring. Na het proces bezocht de schrijver ook de ruïne van Eichmanns kantoor in Berlijn en het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. 'Ik ben niet uitgenodigd voor deze reportage,' schreef Mulisch, 'ik heb mijzelf aangeboden. De zaak Eichmann heeft meer met mij te maken dan ik zelf weet.'
