In Zij is altijd soms doet Ton Lathouwers verslag van zijn levenslange fascinatie voor wat hijzelf 'vrouwelijke gestalten van compassie' noemt. Hij benadert dit universele thema vanuit verschillende religieuze tradities en volksdevotie, en gaat ook op zoek naar symbolische uitingen van vrouwelijk mededogen in de wereldliteratuur. Van Kuan Yin over de Sophia en de Moeder Gods tot de Sjechina uit de joodse mystiek, overal volgt hij haar spoor. Tegelijk vindt hij uitdrukkingsvormen van deze heilbrengende, feminiene kracht bij Goethe, Dostojewski, Rilke, Pessoa, Yourcenar, Les Murray en vele andere moderne - vooral Russische - auteurs. Wereldwijd kom je 'haar' tegen, van Oost tot West. Zij daalt af tot in de diepste krochten van de hel om daar iedereen, zonder uitzondering, te redden. We volgen haar tot in de vernietigingskampen, waar zelfs 'geen plek is om te staan' en God afwezig lijkt. Toch is de boodschap van dit essay hoopvol. Ton Lathouwers wil recht doen aan de betekenis van het
