Zo gezegd, zo bemind - met deze titel is meteen al de instelling van de auteur aangeduid: Hans Bouma schrijft niet voor zichzelf, maar begeeft zich schrijvenderwijs op weg naar andere mensen. Taal is voor hem geen doel, maar een middel - een schitterend medium om even letterlijk als figuurlijk mens en medemens te zijn. In al zijn boeken en bundels gaat het telkens weer om leven en samenleven, de kwaliteit van het bestaan, waarachtige humaniteit. Hoe kun je zó mens zijn, dat je alles en iedereen (dus ook jezelf) maximaal recht doet? Of hij nu proza schrijft of poëzie, geschenkboeken of religieuze teksten, dit is het thema dat, in steeds andere variaties, aan de orde komt.
