Dat Marijke Hilhorst een meester is in het ultrakorte genre bewees ze eigenlijk al met de familiekroniek De vader, de moeder & de tijd, dat in 83 hoofdstukjes het verhaal vertelt van opgroeien in een groot gezin. In haar wekelijkse column voor Elsevier observeert ze de wereld om zich heen met mededogen, humor en interesse. Vooral is ze nieuwsgierig naar wat de ander drijft, en wat haar eigen beweegredenen zijn om iets te doen of te laten. Dat leidt nu eens tot verbazing of schaamte, dan weer tot hilariteit, een enkele keer tot woede. In Zo'n dag wisselen observaties over de tijden en zeden elkaar af met intieme portretten van kinderen, grote mensen en dieren. Eigenlijk beschouwt ze de hele wereld als een grote familie, van wie iedereen haar dierbaar is. Door zichzelf een spiegel voor te houden, houdt ze ook de lezer een spiegel voor.
