Pieter Corneliszoon Hooft (1581-1647) is de meest amoureuze en begaafde Nederlandse schrijver van de Gouden Eeuw. Zijn sublieme bijdrage aan onze literatuur bestaat, naast zijn onverminderd sprankelende gedichten, onder meer uit de eerste Nederlandse tragedie Gerard van Velsen, het grootste geschiedkundige werk Nederlandse Historiën, en honderden brieven zonder weerga in onze taal. Als drost van Muiden woonde hij in het Muiderslot, waar de fine fleur van het artistieke leven uit de zeventiende eeuw kind aan huis was. Hooft had vele liefdes, die in schitterende verzen bewaard zijn gebleven. Met twee van hen trouwde hij. Uit deze bloemlezing uit Hoofts liefdespoëzie rijst een beeld op van, in de woorden van samensteller René Puthaar, een liefdesdichter: geen schrijver van liefdesgedichten, zoals zovelen, maar een dichter van verliefde woorden, zinnen en cadansen. Zonder Hooft had de poëzie in het Nederlands geen vleugels gekregen. Hem lezen is steeds zaliger verzuchten: "je geliefde
