Na de Tweede Wereldoorlog keerden circa 13.000 Nederlandse joden en verzetsmensen uit de kampen terug naar het vaderland. Landgenoten hadden meestal geen idee van de ervaringen die zij achter de rug hadden. Van oorlogstrauma’s had nog niemand gehoord. Wat zich in de kampen had afgespeeld beseften alleen medegevangenen ten volle. Maakte die gedeelde ervaring dat ze elkaar wilden blijven zien? Of konden ze elkaar juist nooit meer vertrouwen? Oorlogsgeschiedenissen zijn heftige geschiedenissen – van trouw en verraad, van steun en verlating, van kracht en van zwakheid. Lotsverbondenheid spreekt zelfs na de gruwelijkste ervaringen niet vanzelf. Tegenstellingen die in het kamp soms aan betekenis hadden verloren, zoals die tussen het Oranje-gezinde en het communistische verzet, tussen rijk en arm, gelovig en ongelovig, werden na de bevrijding krachtiger dan ooit. In de Koude Oorlog ging het om de strijd tegen het totalitarisme, ook als dat totalitarisme werd
