"Zonder richtlijn" verscheen in een reeks essaybundels over cultuurkritiek en maatschappij van Theodor W. Adorno. In deze 'kleine esthetica', zoals de ondertitel luidt, weigert Adorno richtlijnen te formuleren omdat hij zich afvraagt of een algemene esthetica wel recht kan doen aan het individuele kunstwerk. Volgens Adorno kan dat alleen door vanuit verschillende invalshoeken over kunst en cultuur te schrijven. "Zonder richtlijn" bevat spraakmakende essays over kunstsociologie en de cultuurindustrie, persoonlijke herinneringen aan Charlie Chaplin en Wolfgang Steinecke, en aantekeningen over Wenen, Amorbach en Sils Maria waarmee het esthetische in de kunst wordt geplaatst tegenover de schoonheid in natuur en cultuur. Met deze uiteenlopende perspectieven biedt Adorno tegenwicht aan de steeds terugkerende tendens om kunst en cultuur tot het algemeen erkende te reduceren.
