Francisco de Zurbarán (1598-1664) was een van de fascinerendste schilders van de Spaanse barok. Zijn gekruisigde Christus, dode martelaren, mediterende monniken en oversten van soms allang niet meer bestaande orden lijken in hun realisme zo nabij dat je het gevoel hebt ze te kunnen aanraken, maar zijn tegelijk vertegenwoordigers uit een andere wereld. Voor Zurbarán, tijdgenoot van Velázquez en Murillo, waren schilderen en religieuze meditatie twee kanten van een en dezelfde activiteit. Misschien is het juist dit aspect van zijn kunst waardoor zijn schilderijen nu weer ten volle in de belangstelling staan.
