"Heb je het ook gezien?" vroeg Lien. "Wat gezien?" "Het meer." "Ja natuurlijk." "Ik bedoel niet gewoon het meer, moeskop, ik bedoel..." Lien zweeg even en keek hem geheimzinnig aan. "Ik bedoel, het zwarte gat," zei ze toen, met een zware, beetje onheilspellende stem... Lothar heeft wel andere zorgen aan zijn hoofd. Hij voelt zich schuldig aan de dood van zijn oma en het contact met zijn opa verloopt stroef. Eigenlijk is Lothar een beetje bang van deze stugge, gesloten man met het akelige litteken. Als Lien spoorloos verdwijnt, voelt Lothar zich weer schuldig en besluit naar haar op zoek te gaan. Hij herinnert zich Liens woorden en waagt zich 's nachts het meer op, in de richting van het zwarte gat.... Dat is het begin van een heleboel spannende belevenissen, waarbij Lothar van de ene verbazing in de andere valt.
