De centrale vraag die hier gesteld wordt is: wat kan de archeologie wetenschappelijk gezien nog toevoegen aan de kennis die uit tal van andere historische bronnen en nog levende ooggetuigen bekend is en wordt gevormd? Het rapport laat zien dat de archeologie uit juist deze periode niet het exclusieve domein is van de experts, maar het terrein moet delen met vrijwilligers en metaaldetectorzoekers. Er bestaat ook een levendige handel in militaria van allerlei soorten. Er gaat onvervangbare infomatie verloren wanneer objecten zonder documentatie uit hun context worden verwijderd. Maar de auteurs stellen daar tegenover dat wanneer (enthousiaste) amateurs volgens een paar basale richtlijnen te werk gaan zij een belangrijke workforce vormen en tevens ambassadeurs kunnen zijn van dit nieuwe aandachtsveld in de archeologie. De auteurs doen een aantal aanbevelingen en suggesties. Vanuit beleidsoogpunt is deze publicatie interessant en relevant.
