Mijn spiegelbeeld trilde. Mijn neus, ooit gebroken door een dankbare cliënt, was nog altijd scheef maar zat nog wel zo'n beetje in het midden van mijn gezicht. Het zag er zelfs naar uit dat ik voor de verandering eens dicht genoeg bij een scheermes had gestaan. Privédetective Jack is het speuren zat, maar ook hij moet zijn rekeningen betalen. Alcohol houdt hem op de been en vult het peilloos diepe gat waarin hij al tijden dreigt te vallen. Totdat de hoogzwangere Lynne Michelle voor zijn bureau verschijnt. Haar man is spoorloos verdwenen en ze heeft zojuist een aanslag op haar leven overleefd. De politie van Los Angeles doet niks. Ze vermoedt een verband, maar welk? En of drankorgel Jack nou die reddende engel is? Weet u zeker dat u een detective bent?' vroeg ze ten slotte, terwijl ze haar laatste tranen afveegde. 'U klinkt gestoord.' Wie meent het detectivegenre wel zo'n beetje te kennen, wordt bij lezing van De dronken detective in een ontnuchterend fris bad gedompeld.
