Een persoonlijk en aangrijpend verslag van een Engelse bom-expert in IrakHet is veertig graden in de schaduw Het zweet gutst langs je rugDe tijd is tot het uiterste vertraagdDe wereld trekt zich samen: Er telt nog maar één ding:Jij en de bom.....'Als het lot me ongunstig gezind is en ik sterf, dan moet dat maar, maar laat het snel en pijnloos zijn. Als ik gewond raak, laat me dan alsjeblieft niet kreupel worden. Maar laat me vooral de missie niet verkloten.'Dit is wat de bom-expert fluistert voordat hij begint aan het onschadelijk maken van de volgende bom. Chris Hunter heeft deze woorden vaak uitgesproken tijdens zijn vier maanden in Irak: de gevaarlijkste baan ter wereld op de gevaarlijkste plaats ter wereld.Het team van Chris weet meer dan vijfenveertig bommen te ontmantelen, alleen al in de eerste twee maanden. En hun tegenstanders zijn de wreedste, geavanceerdste, gewetenlooste terroristen die je je maar kunt voorstellen.Na die twee maanden wordt het zo mogelijk nog zwaarder:
