Centraal thema van deze bundel is de relatie tussen de ontstaansgeschiedenis van en de bewoning in het Nederlandse kustgebied. Voordat de natuurlijke ontwikkelingen er door ontwatering en dijkenbouw werden verstoord, vertoonden onze kuststreken een grote landschappelijke variatie en dynamiek. Duinen, wadden, kwelders, zeegaten, meren en venen ontstonden en verdwenen in een landschap waarin de verhoudingen als gevolg van de werking van water en wind voortdurend in beweging waren. Juist deze landschappelijke verscheidenheid heeft, door zijn rijkdom aan economische mogelijkheden, op de prehistorische bevolking altijd grote aantrekkingskracht uitgeoefend; niet alleen op jagers en vissers maar ook op veeboeren en akkerbouwers. Sommige kustlandschappen behoorden al vroeg tot de dichtstbevolkte delen van ons land en blijkbaar was het er, ondanks de risico's, goed wonen. Het kustgebied heeft behalve bewoners ook onderzoekers aangetrokken: geologen, voor wie de opbouw van de bodem de sleutel
