Professionele dansers beëindigen hun danscarrière gemiddeld op de leeftijd van 33 jaar. Het is een nuchtere, feitelijke constatering van een veelal dramatische omslag in het leven van de topsporters onder de uitvoerende kunstenaars. Professioneel dansen is eerder een manier van leven dan een beroep, dat maakt het vroege afscheid extra schrijnend. En niet alleen het afscheid is een zware beslissing, ook de opbouw van een nieuwe toekomst daarna is een moeizaam, persoonlijk gevecht. Dansers leven in een kleine subcultuur die wordt afgebakend door repetitielokaal en theater, door pijnlijke voeten en onderlinge concurrentie, door publiek en applaus. Bij veel dansers is de alles overheersende passie niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van een sociaal leven en van interesses buiten de dans. Ineens komt dan, onverwacht, die overgang van de totale monomanie en de glamour van het theater, naar de vreemde, koude buitenwereld. De danser moet aftrainen, omscholen en een nieuw levensdoel
