Wie denkt dat poëzie enkel vandaag op een podium gebracht wordt voor een breder publiek, zal verrast zijn te vernemen dat de Vlaamse Poëziedagen eertijds honderden (soms meer dan duizend) mensen op de been brachten, die urenlang luisterden naar kritische voordrachten en vooral naar dichters en gedichten van uiteenlopende pluimage. Het initiatief was het levenswerk van een landelijke pastoor, Basiel de Craene, die zelf als schrijver actief was. Maar hij verwierf vooral bekendheid van 1937 tot aan zijn dood in 1956 met de organisatie van de Vlaamse Poëziedagen. Daarop kwamen dichters en belangstellenden bij elkaar om samen naar poëzie en lezingen te luisteren, eerst in Ooidonk en later te Merendree. Dit boek schetst de geschiedenis van de Vlaamse Poëziedagen, aan de hand van het uitgebreide archief. Dat resulteert in een soms spannend, soms ontroerend verhaal dat laat zien hoe literatuur tot voor kort maatschappelijk belangrijk kon zijn. Dat wordt tevens
