Aan het eind van de oorlog komt er nóg een ongrijpbare vijand in het drop. Dat is de besmettelijke ziekte: tyfus. Ook Nolleke wordt ziek. Als eindelijk de Bevrijdingsdag aanbreekt ligt Nolleke in het ziekenhuis. Toch rijdt er, na een aantal zorgvolle weken, een rodekruiswagen over de smalle dijken, die Nolleke thuis brengt. Op vrijdagavond komt oom Bertus weer op bezoek. Allerlei herinneringen worden opgehaald. Samen zingen ze, net als aan het begin van de oorlog: Gij hebt mijn ziel beveiligd voor den dood; Gij richt mijn voet, dat hij zich nimmer stoot'; Gij zijt voor mij een schild in allen nood.
