In Matar a Platón/Plato doden gaat Chantal Maillard op een virtuoze manier om met een boeiende filosofische kwestie. Ze combineert poëzie en proza om de onmogelijkheid van de mens te beschrijven een rechtstreekse relatie met de werkelijkheid aan te gaan. De mens blijkt niet (meer) in staat zich te laten raken door de gebeurtenissen die zich om hem heen af spelen. Hij valt steeds terug op geijkte ideeën en concepten om de beangstigende voorvallen een plaats en betekenis te geven. Chantal Maillard hanteert zelf een taal die de kern van de gebeurtenissen raakt. Ze heeft een gevoel voor observatie die elke lezer zal verrassen. Het is de combinatie van Maillards stijl, haar gevoel voor observatie en haar warm pleidooi voor medelijden die van deze bundel een merkwaardig knap boek maakt.
